МОДА

We use cookies. Read the Privacy and Cookie Policy

МОДА

Гаварыць тыкеля шкода,

Што у нас цяпер за мода.

А няхай яе мядзведзь! —

Прост няхораша глядзець.

Бо із гэнае прычыны

Пані, панны і мужчыны,

Шапянуўшы так, але

Хоць стаўляй у канапле!

Бо вось гляньце ж самі, людзі

Голы лыткі, голы грудзі

Выстаўляюць кожан раз,

Як бы рэчы, напаказ.

Капялюшыкі таковы,

Што, сказаўшы без адмовы,

Выгляд будзе іх такі,

Як да ночы ёсць гаршкі.

Безрукавыя іх блюзкі

Ды спаднічкі вельмі вузкі

I кароткі, далібог,

Што разняць не можна ног.

Чаравічкі клінам трошкі

I як рэзгіны панчошкі,

Праз каторы, так сказаць,

Цыбы [6] голыя відаць.

А абцасы, Бог мой мілы! —

Усё роўна як бы шылы,

Не адважышся на скок:

Так і звернуцца набок.

I нарэшце — каб іх пранцы! —

Толькі глянуць на іх танцы,

Дык не толькі бярэ смех,

А ўзірацца будзе грэх!

I мужчыны тож таковы:

Голяць вусы і галовы,

Дык паны і панічы

Іздалёк, як таўкачы.

Погаласкі ж ёсць таковы,

Што і бабы ўжо галовы

Будуць скора ўсе галіць.

Што ж, і гэта можа быць!..