2
2
Як акомана прагналі,
Дык вялікі быў канфуз,
Бо, як іншыя казалі,
Быў у іх там свой саюз.
После ж — гэтака манера:
3 таго ж самага двара
Выправіць магазынера[24]
Наступіла ўжо пара.
Дык яму там адказалі
У адвячорак у адзін
I бухгалтара паслалі,
Каб прыняў ён магазын.
Пісар наш пры гэтым важкі
Закруціў тыкеля нос
I сказаў, каб пляшку бражкі
У магазын з сабой прынёс.
I вось гэтак не ў кампанні
Гэты нашы бабылі
Там удвух на пачаканні
Тую бражку распілі.
Разышліся пасля тога,
Штось пад носам бурчучы,
I бухгалтар як нічога
Узяў ад пісара ключы.
Даў іх касіру старому,
Пачакаўшы, як відаць,
I сказаў ён гэтак тому,
Што аброк трэ выдаваць.
Той праз гэтаку прычыну
На дзядзінец шмаргануў
I прыйшоў да магазына,
Ключом дзверы адамкнуў.
А пад то магазынера
Як на ліха прынясло,
Як убачыў ключы ў дзверах,
Дык аж яго затрасло.
Доўга ён сабе не думаў,
Так падсунуўся, як цень,
Памаленьку і без шуму
За ключы ды у кішэнь.
А касір стары у страху,
Што рабіць, і сам не знаў,
I каб часам не даць маху,
За бухгалтарам паслаў.
Той, прыпёршы, хваціў тога
(Відна, нораў меў брыдкі),
Гэны ж зноў не думаў многа —
I сцяліся ўзагрудкі.
Многа шуму нарабілі
У магазыне тым яны,
Але іх разбаранілі
Там на шчасце хурманы.
I цяпер адны гамоняць,
Што не пройдзе гэтак тут,
Але хай сам Бог бароніць —
Будзе дзела, будзе суд.