ПРЫГАВОР

ПРЫГАВОР

У валасное упраўленне

Стаў збірацца наш народ,

Бо тут, як на утрапенне,

Сказаў земскі сабраць сход.

Уперад дальшыя сяляне

Папрыходзілі таўпой,

А нарэшце і мяшчане

Прыцягнуліся парой.

Зборня поўна да парога,

Усе громка гаманяць.

Накурылі дыму многа,

Аж нічога не відаць.

Выйшаў земскі ды гавора:

— Трэба будзе вам зрабіць

Банчок сельскі, адкрыць скора,

Манаполькі ўсе закрыць.

На банчок трэба спачатку

Злажыць грошай адну часць,

А другую — наастатку.

Гэну, кажа, казна дасць.

Прадсядацеляў і членаў

Трэба будзе выбіраць,

А ўжо яны, каму трэба,

Будуць грошы пазычаць.

Банк зрабіўшы, ужо столькі

3 вас жыдкі не будуць драць,

А закрыўшы манаполькі,

Будзе п’янства уціхаць.

Зашумелі нашы брацця

I нарэшце загулі —

Як касец на сенажаці

Пырне ў купіне чмялі.

— Добра, — кажуць, — земскі радзіць:

Нас не будзе драць Аўсей.

Але ж, пэўна, не пагладзіць

Ані Сцёпка, ні Андрэй.

I папраўдзе тут прызнацца,

Што, бадай, ці не ва ўсім

3 жыдам можна меркавацца

Ці не лепей, як з сваім.

Хоць з вагой і мерай, самі

Знаем добра, нас дзярэ,

Пяньку і лён з канаплямі

За нішто у нас бярэ,

То яго ты, як скаціну,

Хоць у бараду наплюй,

А вот банкаўскаму чыну

Зрабіць гэтак паспрабуй!

Манаполькі, распіўныя —

Усё ліха, усё зло!

I тракціры, і піўныя —

Каб іх звання не было!

I крычалі усе людзі,

Той ахрып, а той спацеў.

Аж гукнулі: няхай будзе

Так, як земскі захацеў!

I ў той час па добрай волі

Распісаліся усе,

Што гарэлкі ніхто болей

Да губы не паднясе…

I падумаў бы хто, можа:

Люд там добры мае быць.

Але дзе! — барані божа! —

Яшчэ горай сталі піць.

Хоць так моцна наракалі

На папой гэны гаркі,

Манаполькі як прапалі —

Завяліся браваркі.