2

2

Як акомана прагналі,

Дык вялікі быў канфуз,

Бо, як іншыя казалі,

Быў у іх там свой саюз.

После ж — гэтака манера:

3 таго ж самага двара

Выправіць магазынера[24]

Наступіла ўжо пара.

Дык яму там адказалі

У адвячорак у адзін

I бухгалтара паслалі,

Каб прыняў ён магазын.

Пісар наш пры гэтым важкі

Закруціў тыкеля нос

I сказаў, каб пляшку бражкі

У магазын з сабой прынёс.

I вось гэтак не ў кампанні

Гэты нашы бабылі

Там удвух на пачаканні

Тую бражку распілі.

Разышліся пасля тога,

Штось пад носам бурчучы,

I бухгалтар як нічога

Узяў ад пісара ключы.

Даў іх касіру старому,

Пачакаўшы, як відаць,

I сказаў ён гэтак тому,

Што аброк трэ выдаваць.

Той праз гэтаку прычыну

На дзядзінец шмаргануў

I прыйшоў да магазына,

Ключом дзверы адамкнуў.

А пад то магазынера

Як на ліха прынясло,

Як убачыў ключы ў дзверах,

Дык аж яго затрасло.

Доўга ён сабе не думаў,

Так падсунуўся, як цень,

Памаленьку і без шуму

За ключы ды у кішэнь.

А касір стары у страху,

Што рабіць, і сам не знаў,

I каб часам не даць маху,

За бухгалтарам паслаў.

Той, прыпёршы, хваціў тога

(Відна, нораў меў брыдкі),

Гэны ж зноў не думаў многа —

I сцяліся ўзагрудкі.

Многа шуму нарабілі

У магазыне тым яны,

Але іх разбаранілі

Там на шчасце хурманы.

I цяпер адны гамоняць,

Што не пройдзе гэтак тут,

Але хай сам Бог бароніць —

Будзе дзела, будзе суд.